Europa ontsnapt aan mogelijke ramp

merkel

Afgelopen week was het bijna raak nadat een onderwaterdrone, volgepakt met explosieven op weg was naar de Nord Stream pijpleidingen. Zweedse media maakten hier melding van. Volgens de Zweedse marine, die het object heeft kunnen identificeren, ging het om een Seafox Mine Disposal Vehicel. De Seafox wordt overal in de wereld door landen ingezet om zeemijnen in eigen wateren onschadelijk te maken. De Zweedse marine wist te melden dat de Seafox zich op vijf kilometer van het Nord Stream booreiland bevond en klaar was voor actie, maar door een technisch probleem uiteindelijk geen schade kon aanrichten. Het opvallende was dat de Zweedse officier John Hellqvist tijdens het gesprek, vooral de nadruk legde op het feit dat de Seafox zich op dat moment bevond in de Zweedse economische zone en niét in de Zweedse wateren, wat praktisch betekent dat Zweden niet verantwoordelijk is voor de activiteiten die in dat deel van de Oostzee plaatsvinden. Ondanks dat de mainstream media op de hoogte zijn van het Nederlandse aandeel (Nederlandse Gasunie 9%) in dit project en de economische afhankelijkheid hiervan, werd er toch besloten dit niet onder de aandacht te brengen van de Nederlandse bevolking.

Een grote fout vinden wij, want wat als het wél gelukt was? Wat voor gevolgen zou deze aanslag dan hebben gehad voor bedrijven uit landen als Nederland, Duitsland, Frankrijk en Rusland die actief betrokken zijn bij dit project? Wat zou dit betekent hebben voor de toch al gespannen politieke sfeer in Europa? Waarom laten we de mainstream media hiermee wegkomen?

[adinserter name=”Segboards.nl”]

Ontdekking Seafox
De Seafox werd afgelopen week bij toeval, tijdens de jaarlijkse routinecontrole van de Nord Stream pijpleidingen door onderwatercamera’s ontdekt. Na de vondst sloeg het bedrijf alarm en werd de hulp van de Zweedse marine ingeschakeld. Met behulp van onderwaterfoto’s wist de Zweedse marine het type drone te identificeren maar daar bleef het ook bij. Van wie de Seafox was en hoe het daar precies is terecht gekomen, zou de Zweedse marine pas in de loop van deze week bekend maken, wanneer het de drone onschadelijk heeft gemaakt.

Het gebied rondom de Oostzee en waar de Seafox ontdekt werd staat vooral bekend om de duizenden zeemijnen die daar tijdens de Tweede Wereldoorlog werden gedropt om het gebied ontoegankelijk te maken voor de U-boten van de Duitsers. Volgens Jesper Stolpe, officier van de Zweedse marine, beschikken alle landen rondom de Baltische Zee over soortgelijke drones en kan het niet uitgesloten worden dat een van hen heeft geprobeerd een aantal zeemijnen tot ontploffing te brengen.

Maar na wat onderzoek bleek, dat dit soort militaire operaties ten allen tijden alleen hebben plaatsgevonden in coördinatie met de omringende landen en dat was dit keer niet het geval. Jesper Stolpe beloofde de situatie te onderzoeken en wilde verder niet ingaan op speculaties van een mogelijke aanslag. Maar dan komen we terug op de vraag hoe de Seafox daar precies is terechtgekomen? Op afbeeldingen is te zien dat de drone enkel is te besturen met een kabel dat vast zit aan een boot alvorens het tot ontploffing gebracht kan worden. Hoe heeft de Zweedse marine, dat bekend staat om haar goed georganiseerde krijgsmacht, het verantwoordelijke schip dan niet kunnen ontdekken? Het lijkt ons dat de Zweden iets te verbergen hebben.

seafox_underwater_submer

Nederlandse afhankelijkheid
In 2005 werd het verdrag over de aanleg van de pijpleiding getekend tussen het Russische Gazprom en de Duitse bedrijven EON en BASF onder toeziend oog van de Russische president Poetin en destijds de Duitse bondskanselier Gerhard Schröder. Gazprom zou 51% van de investeringen van het project op zich nemen terwijl de bedrijven Wintershall en EON ieder 20% op zich namen en het Nederlandse staatsbedrijf Gasunie een aandeel van 9% nam in het project. Even later sloot ook het Franse GDF Suez zich aan bij het project met een belang van 9%. De deelname van GDF Suez was pas mogelijk nadat Winstershall en EON beiden een aandeel van 4.5% hadden verkocht.

De Nederlandse overheid kwam tot de conclusie dat het gas uit Nederland rond 2025 ten einde zal komen. Als tegenmaatregel begon Nederland in 2000 met het importeren van Russisch gas en in 2011 werden de eerste pijpleidingen geopend die liepen van Vyborg in Rusland naar Lubmin in Duitsland. Veel Europese leiders waren aanwezig bij de opening waaronder Mark Rutte, Angela Merker en Medvedev. Nederland werd na het Nord Stream verdrag nog afhankelijker van Rusland en dat met name de Rotterdamse haven. Rusland exporteert vooral veel soorten brandstoffen waaronder olie, kerosine en aardgas naar Nederland wat weer wordt opgeslagen in de talloze silo’s van de Rotterdamse haven, gebruikt als halfproduct in de raffinaderijen en chemische industrie van Rotterdam of geëxporteerd naar Duitsland. Maar Nederland wilde ze ook manifesteren als echte doorvoerland waardoor Rusland de belangrijkste handelspartner werd van de Rotterdamse haven.

We zijn in Nederland sterk afhankelijk van de handel met Rusland. De Rotterdamse haven is het centrale punt voor omslag en vervoer. Omdat Nederland een exportland is, zijn we hiervoor dus voor een groot deel afhankelijk van Rusland.

Tegenstanders Nord Stream
Na de ondertekening kwam het tot hevige protesten in meerdere Midden-Europese landen als Polen, Litouwen, Letland en Estland, waarbij Rusland werd beschuldigd van het proberen een splijting in de Europese Unie te weeg te brengen en waarbij Duitsland werd beschuldigd van het negeren van hun belangen. Polen verwacht door de gasleiding op jaarbasis 1 miljard minder te ontvangen aan transit-opbrengsten over Russisch gas dat via de Jamal-pijpleidingen naar Europa wordt getransporteerd. Het Internationaal Agentschap steunde Polen hierin, door te verklaren dat het een politieke zet van Rusland is om Polen en Oekraïne te omzeilen. Polen en de Baltische staten hebben aangegeven bang te zijn voor afpersing door Rusland, dat net als bij het gasconflict met Oekraïne en Wit-Rusland kan dreigen het gas af te sluiten.

Op 28 december 2005 stelden de Estse parlementsleden Igor Gryazin en ex-premier Juhan Parts voor om de territoriale wateren van Estland in de Finse Golf te verbreden met 3 zeemijl zodat de pijpleiding onder Estse soevereiniteit komt. Volgens hen valt de wettelijke grens in het midden van de Finse Golf volgens de maritieme conventie van de Verenigde Naties uit 1982. In 1993 nam Estland echter een wet aan die vrijwillig de grens 3 zeemijl naar binnen schoof, hetgeen ook gedaan werd door Finland, zodat er een neutraal gebied van 6 zeemijl ontstond tussen beide landen. Finland is echter voor 40% van zijn energiebehoefte afhankelijk van Rusland en bovendien participeert het Finse staatsbedrijf Fortum in het project, waardoor de kansen op medewerking aan dit Estse voorstel vrij klein zijn.

Waar moet de dader gezocht worden? En wat waren de gevolgen geweest voor Nederland en Europa indien de drone wel succesvol tot ontploffing was gebracht met het oog op de aankomende winter en de vluchtelingenstroom? Wat betekent een aanslag op de Nord stream pijpleiding voor de toch al wankelende positie van Angela Merkel en de Duitse economie?

De mainstream media zwijgen in alle toonaarden over het incident en de gevolgen voor Nederland. Wat gebeurt er bijvoorbeeld met provincie Groningen indien Nederland door een aanslag op de Nord Stream gaspijpleiding niet kan beschikken over het Russische gas? 

Allemaal vragen waar het Nederlandse volk antwoord op dient te krijgen.

[wpdevart_like_box profile_id=”destillewaarheid” connections=”show” width=”300″ height=”550″ header=”small” cover_photo=”show” locale=”en_US”]