Op 13 januari is de Iraanse journalist Marzieh Hashemi door de FBI gearresteerd op het St. Louis Lambert vliegveld in de Amerikaanse staat Missouri. Nadat ze vast werd gehouden zonder enige aanklacht, is ze tien dagen later weer vrijgelaten. Alhoewel de Nederlandse pers normaliter uitgebreid verslag doen over journalisten die worden vastgezet, is deze gebeurtenis compleet genegeerd. Wij voelen ons hierdoor genoodzaakt om de zaak alsnog onder de loep te nemen.
Wie is Marzieh Hashemi?
Marzieh Hashemi is een 59-jarige Amerikaans staatsburger die in New Orleans geboren is in een christelijke Afro-Amerikaanse familie. Haar oorspronkelijke naam is Melanie Franklin, maar gaat tegenwoordig door het leven als Marzieh Hashemi nadat ze zich in 1979 bekeerde tot de islam. Ze werkt al meer dan 25 jaar voor Press TV, een Engelstalig Iraans mediabedrijf waar ze een tv-presentatrice, journalist, documentairemaakster en gastvrouw is. Sinds 2008 woont ze in Iran, maar bezoekt nog jaarlijks de V.S.
Ditmaal was ze in de V.S. om haar zieke broer te bezoeken die aan kanker lijdt, maar ook om een documentaire te maken over de ‘black lives matter’-beweging. Volgens haar zoon bezoekt ze jaarlijks haar familie in Amerika, en maakt meestal ook gelijk een documentaire indien ze er de tijd voor heeft. Hier heeft ze nooit problemen mee gehad, tot haar laatste bezoek.
Wat is de reden van haar aanhouding?
Nadat ze klaar was met het filmen van een documentaire over de ‘black lives matter’-beweging werd ze op het vliegveld tegen gehouden door FBI agenten, en vervolgens overgebracht naar een detentiecentrum in Washington waar ze is vastgezet zonder enige aanklacht. Alhoewel er heel ‘vaag’ wordt gedaan over de reden van haar aanhouding, lijkt het erop dat ze als ‘getuige’ is opgeroepen om een getuigenis af te leggen over een nog onbekend incident. Rechters in Amerika kunnen in bepaalde gevallen getuigen dwingen om een verklaring af te leggen. Dit gebeurd zelden: vorig jaar is het maar 2 keer voorgekomen dat een iemand vast werd gezet om een verklaring af te geven als getuige.
Volgens de Amerikaanse wet mogen rechters bevelen geven om getuigen te laten arresteren en vasthouden als de overheid kan aantonen dat hun getuigenis een buitengewone waarde heeft voor een strafzaak, dat zij een vluchtrisico zijn en niet reageren op een dagvaarding.
De FBI heeft nooit een dagvaarding of uitnodiging gestuurd naar Marzieh, en de aanhouding is op een manier verlopen dat in strijd is met de Amerikaanse wet. ‘Materiële getuigenverklaringen’ werden gebruikt om mogelijke getuigen of verdachten vast te houden na de aanslagen van 9/11, en getuigen horen vrijgelaten te worden kort nadat hun getuigenis werd gehoord. Maar een analyse door Human Rights Watch en de American Civil Liberties Union in 2005 wees uit dat de regering 70 Moslims als potentiële getuigen had vastgezet en bijna de helft ervan nooit is opgeroepen om te getuigen.
Het rapport concludeert verder dat het gebruik van de arrestaties excessief en vaak onwettig was omdat veel gedetineerden nooit werden ondervraagd door een grand jury en de toegang tot advocaten werd ontzegd. Veruit de meesten werden uiteindelijk nooit beschuldigd van een misdrijf, is te lezen in het rapport. Toch hebben zij voor een aanzienlijke tijd vast gezeten.
Wat is er gebeurd in het detentiecentrum?
De journalist verscheen op woensdagochtend voor een grand jury in Washington. De Associated Press meldde dat ze werd vrijgelaten nadat de rechtszaak woensdagmiddag was afgesloten. In een interview met haar werkgever Press TV verklaart ze dat ze niet wist waarom ze was vastgehouden, en omdat ze officieel niet verdacht was van een misdrijf, werd het recht op een advocaat van haar ontnomen (!). De autoriteiten zouden haar gedwongen hebben haar hijab (hoofddoek) af te doen en lieten haar toe alleen een shirt met korte mouwen te dragen, wat in strijd is met haar islamitische overtuigingen. Ook meldt ze dat ze tijdens haar verblijf in de gevangenis de toegang tot halal en vegetarisch voedsel werd ontzegd, terwijl er “alleen vlees aangeboden werd als maaltijd, zelfs geen brood.” Als gevolg daarvan at ze dagelijks slechts een pak crackers.
Kritiek Iran
Het incident komt in een tijd wanneer Iran geconfronteerd wordt met toenemende kritiek op zijn eigen arrestaties van burgers met dubbele nationaliteiten en andere mensen met een Westerse band. Vorige week bevestigde Iran dat het de Amerikaanse marine-veteraan Michael R White in een gevangenis heeft vastgehouden, waarmee hij de eerste Amerikaan is die onder Trump’s administratie staat. Ten minste vier andere Amerikaanse burgers worden vastgehouden in Iran, waaronder de Iraans-Amerikaanse Siamak Namazi en zijn 82-jarige vader, Baquer, die beiden tien jaar gevangenisstraf uitzitten voor spionage. De Iraans-Amerikaanse kunsthandelaar Karan Vafadari en zijn Iraanse vrouw, Afarin Neyssari, ontvingen respectievelijk 27 en 16 jaar gevangenisstraf, terwijl de Chinees-Amerikaanse afgestudeerde student Xiyue Wang werd veroordeeld tot 10 jaar.
De Iraanse Minister van Buitenlandse Zaken ziet dit voorval als een politiek spel:
“De gevangenschap van de Iraanse verslaggever in de VS is politiek en ze moet onmiddellijk worden vrijgelaten. Het wangedrag van de Amerikaanse overheid geeft aan dat de VS zich niet houden aan hun eigen principes die de rechten beschermen van degenen die kritiek leveren op het systeem en verandert nu in een gevaarlijk land voor verslaggevers.”, aldus de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken, Javad Zarif.
Waarom is dit verhaal zo merkwaardig?
Indien er een Amerikaanse journalist opgepakt en vastgehouden wordt in Iran (of Turkije, Rusland, China, Syrië, Venezuela en alle andere landen die tegen de plannen van de zionistische elite zijn) zien we een totaal andere reactie in de Nederlandse en westerse kranten. Google maar eens ‘journalist opgepakt in Iran.’ Je zult een waslijst vinden aan artikelen, en klik maar eens op een willekeurig artikel in de resultaten: je zult zien dat elke propagandist direct wijst op ‘onderdrukking van de vrijheden.’ Zodra hetzelfde gebeurt in een land waar de Nederlandse regering ‘goede relaties’ mee heeft, zoals de V.S. of Israël, wordt het koelbloedig genegeerd. Dan maakt het opeens niks meer uit dat er vrijheden worden onderdrukt. Dan rent Marcel Gelauff (hoofdredacteur NOS) niet naar de radio – zonder de feiten te checken – om te roepen hoe erg het allemaal wel niet is. Dan zien we opeens geen verontwaardiging. Dit is geen incident, maar al decennialang te zien in de Nederlandse pers. Dit laat duidelijk aan ons zien dat de meeste journalisten in Nederland een agenda volgen, waarbij de belangen van de zionistische elite voorop staan. Rechtvaardigheid staat – helaas – onderop het lijstje.