De Russische president Vladimir Poetin meldde maandag in Sotsji dat de strijd tegen de terroristische organisatie Daesh (ook bekend als: ISIS, IS) tegen het einde is aangekomen. Hij meldde dit in het bijzijn van de Syrische president Bashar Al-Assad, die een verrassingsbezoek bracht aan Rusland om Poetin persoonlijk te bedanken voor de hulp van Moskou in de strijd tegen het terrorisme in Syrië. Alhoewel Daesh nog een paar kleine dorpen in Syrië in handen heeft, ziet het ernaar uit dat de terreurgroep zichzelf niet meer kan redden van ondergang.
Tijdens de ontmoeting met president Poetin, die begon met een omhelzing, bespraken de leiders de Syrische politieke regeling voorafgaand aan de besprekingen met de leiders van Iran en Turkije. Het bezoek van president Assad aan de badplaats Sochi aan de Zwarte Zee werd uit veiligheidsoverwegingen pas gisteren bekend gemaakt, nadat hij Rusland al had verlaten. Ook de beelden en foto’s werden door het Kremlin pas na het evenement vrijgegeven, waarop de Syrische leider omarmend te zien is met Vladimir Poetin op de veranda van een presidentiële residentie in de Zuid-Russische stad. De twee leiders trokken vervolgens naar binnen voor een foto en voor een bijna drie uur durende gesprek achter gesloten deuren. Daarna ontmoette Assad Russische generaals die in Sotsji waren om deel te nemen aan defensiegerelateerde regeringsgesprekken. Assad maakte van de gelegenheid gebruik om de dankbaarheid van zijn regering en het Syrische volk over te brengen aan degenen die betrokken waren bij de tweejarige operatie in het door oorlog verscheurde land. “Ik wil graag de inspanningen onderstrepen die de strijdkrachten van de Russische Federatie hebben geleverd en de offers die ze hebben gebracht,” zei hij.
In 2015 stuurde Rusland zijn gevechtsvliegtuigen om het Syrische leger te steunen in haar strijd tegen de extremistische groeperingen die met geweld probeerden de regering omver te werpen. De Russische operatie verhinderde de ineenstorting van de seculiere Syrische staat, en effende de weg voor een politieke dialoog met verschillende oppositiegroeperingen.
Vredesonderhandelingen
Het bezoek van Assad kwam twee dagen voor een ontmoeting tussen Poetin, de Turkse president Recep Tayyip Erdogan en de Iraanse president Hassan Rouhani. De ontmoeting met Assad was bedoeld om ervoor te zorgen dat “welke beslissingen dan ook zouden worden bereikt (met Erdogan en Rouhani), levensvatbaar zijn”, meldde de woordvoerder van het Kremlin, Dmitry Peskov, op dinsdag.
Turkije en Iran spelen beiden een cruciale rol in de onderhandelingen over de zogenaamde “de-escalatiezones” en zijn actief betrokken bij het bevorderen van een politieke transitie in Syrië. Poetin zei dat met de nederlaag van Daesh (ISIS, IS) en andere terreurgroepen in Syrië die nu vrijwel zijn bereikt, de partijen in het conflict de politieke middelen moeten ondersteunen om de vrede te bereiken. De afwezigheid van Amerikaanse en Europese functionarissen tijdens de vredesbesprekingen in Sotsji deze week spreekt boekdelen over hun verderfelijke rol in de Syrische oorlog.
Einde in zicht?
Het toenemende niveau van de Amerikaanse militaire kracht in de regio onderstreept de onheilspellende tekenen van Saoedi-Arabië en Israël die de vijandigheid tegenover Iran en Libanon alsmaar vergroten. Het einde van Daesh is misschien in zicht, maar de oorlog in Syrië en de rest van de regio zal niet zomaar aflopen. Vorige week zei de Amerikaanse minister van Defensie, James Mattis, namelijk dat Amerikaanse troepen in Syrië zouden blijven, ondanks dat de terreurgroeperingen in Syrië bijna verslagen zijn. Zijn beweringen dat Amerikaanse troepen een wettelijk VN-mandaat hebben voor hun aanwezigheid in Syrië, werden door Rusland en Syrië afgewezen als een onjuist begrip van het internationaal recht. Als Amerikaanse troepen een mandaat hebben om in Syrië te zijn om ’terroristen te verslaan’, zoals wordt beweerd, waarom zijn ze daar dan terwijl de terroristen grotendeels zijn verslagen? Het was het Syrische leger, Rusland, en Iran die het zware werk deden om de verschillende terreurgroepen te verslaan, die heimelijk werden bewapend en gefinancierd door de VS, haar NAVO-bondgenoten en regionale cliëntregimes.
Wat dit suggereert is dat Washington zijn onwettige militaire bezetting van Syrisch grondgebied gebruikt als een manier om het politieke proces te benutten. Door geforceerd vast te houden aan het Syrische grondgebied, berekent Washington misschien dat de regering van Assad zou kunnen afzien van zijn eis om af te treden, of een verslagen oppositie meer zeggenschap te geven bij het opstellen van een nieuwe grondwet. Maar nog belangrijker is de regio-brede context van de Amerikaanse strijdkrachtopbouw, die grotendeels in het geheim is opgebouwd. Met de regimes van Washington, Saoedi-Arabië en Israël, die aandringen op een confrontatie met Iran, rechtstreeks of via Libanon en Jemen, geeft de groeiende Amerikaanse militaire aanwezigheid in Syrië aan dat de oorlog in dat land nog lang niet voorbij is. In plaats daarvan kan het slechts een opmaat zijn voor een meer verwoestende regionale vuurzee.
[wpdevart_like_box profile_id=”destillewaarheid” connections=”show” width=”300″ height=”280″ header=”small” cover_photo=”show” locale=”en_US”]